Saturday 25 June 2016

De donde vengo



Ahorita si me voy. Y ya empezo a llorar cuando escribi esas palabras jajaja. Algunos van a pensar "ya Ana ya nos despediste 3 veces" jaja y algunos " que? nunca ni nos despedimos!" porque mis ultimas semanas han sido locas con tiempo y todo. Como todo mi año de hecho. Yo se a decir como dicen algunos, que un año de intercambio no es un año de la vida, es una vida en un año, porque creo que es bien verdad. Como mi familia y mis compañeros tal vez recuerdan, estaba como un bebé cuando viné porque ni sabía como comunicar, y todo fue nuevo para mi. Poco a poco (casi!) aprendí a hablar y toda la rareza de este extraño país volvió ser mi normalidad. Este extraño país volvio a ser mi otro país de origen. Porque aunque nací en Finlandia, aquí yo nací nuevamente y todo pasado significa tanto para mi que voy a siempre llevar Ecuador en mi corazon (y e mi anadillo tambien!).

Yo volví a tener una nueva familia, nuevos amigos quienes volvieron ser como mi familia y nuevas costumnres que yo de una voy a intentar a llevar a mi otro país! (tengan cuidado finlandeses, yo quiero besos en la mejilla!). He llorado más que nunca en mi vida durante mi año aquí, he bailado más que nunca (aunque todavia me dicen que no puedo bailar aquí jajaja), preocupado más que nunca, reído más que nunca y disfrutado la vida más que nunca. Tantas noches en el carro escuchando musica latina con el maximo volumen, tantas celebraciones con familia o mi curso o mis amigos, y tantas cosas, paisajes, personas y momentos tan increíbles que no hubiese tenido mejor suerte en la vida. Mi año de intercambio no he sido lo más facil, pero no arrepiento de absolutamente nada porque ni con pequeños cambios tal vez no estariamos aquí. Aunque si una de los cambios significaria que puedo quedarme, estaria muy felíz a hacer eso. Yo hice amigos increibles increleblemente rapido, me enamore de un país y de un chico, encontre un colegio que también volvio a ser mi familia y comí muchas fritas y muchos chifles.

Es muy dificil a saber que decir ahora, porque no tengo palabras. Solo quiero decir gracias. Gracias por lo bueno y de malo de cuál yo aprendí. Muchisimas muchisimas gracias por mi otra familia quien abrió las puertas de su casa para mi y me aceptaron como parte de la familia y me entendieron también con las diferencias de la cultura. Gracias tambien por una otra familia super linda, quién hico lo mismo aunque no me debían nada. Gracias por todos mis amigos y amigas que siempre han estado aquí para mi en mis momentos buenos y malos (krhm esos especialmente jaja), pensando en lo mejor para mi, entendido a mi, ayudado muchisimo con mi español y quienes yo quiero DEMASIADO. Gracias por mis papás en Finlandia por primeramente darme esta opprtunidad. Y gracias por este país que me hico a ser parte Ecuatoriana por siempre.

Yo queria ver todos ustedes una (mil) vec(es) más, pero mi vuelo ya se va en menos de 12 horas y el tiempo se fui demasiado demasiado rapido, lo de que yo tenía miedo. Hay mucha gente con cuál ni podia despedire bien, pero de hecho ni estoy despidiendo porque yo si voy a regresar, y estoy 100% segura de eso. Cuándo? No se, pero tan pronto que puedo. Y las puertas de mi casa en Finlandia siempre estan abiertas para ustedes. No puedo decir que ahora me voy a la casa, porque aquí ya es mi otra casa y me duele demasiado demasiado a irme y yo voy a extrañar todo y todos tanto ni tienen idea,  pero ya toca y lo que me hace sentír un poquito mejor es el hecho que yo si regresaré. Falta tantas cosas para cuales no he tenido tiempo, pero tengo solo más razones a regresar - la costa y canopy y el parque de iguanas me esperan! Esta es literalmente la más dificil cosa que he nunca hecho, pero este año me ha hecho más fuerte y yo se que voy a sobrevivir porque les quiero ver nuevamente tan protno que posible. No me olvidaran, yo nunca lo hare! Ahora voy a intentar ser felíz  porque prefiero ser felíz de todo que ha pasado, que triste de que ya se acaba - aunque solo por ahora. No es un Adíos Ecuador, es un hasta luego. ❤️

Suomi, mä oon lähössä kotoota ja tulossa kotiin. Tää on vaikeinta mitä oon ikinä tehnyt ja tarviin teitä ja haleja enemmän kun koskaan, mutta oon super ilonen että jo kahen päivän sisällä nähään. En nyt pysty ajan enkä mun itkutilanteen puolesta kääntämään tätä vielä, mutta joku toinen päivä. Nähdään pian. ❤️

No comments:

Post a Comment

Thanks for your comments lovelies, they always make my day! Leave a link of your blog so I'll come and take a look! ❤️

Kiitos kommenteista ihanat, piristää aina kovasti päivää! Jos löytyy niin jätä toki oman blogisi osoite niin tulen käymään! ❤️